Mijn moeder hart ligt in stukjes als je merkt dat je kind word gepest door een jongetje omdat die een ongelukje had in zijn broek en dat die alleen aan de juf vroeg of ze wilde helpen met de broek over zijn voeten heen te trekken, want dat lukte hem niet . Maar gelukkig heeft de juf wel wat van gezegt.
Hij zei van het weekend dat hij het niet leuk vond op school, en woensdagochtend ging die ineens huilen, en vandaag vertelde hij dat hij niet met het jongetje wilde spelen. En ja toen heb ik de juf maar bericht hierover zodoende dat ik het weet.
Dan gaat er van alles door je hoofd als moeder zijnde.
Ik kan mee praten over pesterijen en weet ook hoe het voel.
Vroeger ben ik ook zovaak gepest, je bent lelijk, je bent dik, je bent een slet etc. Waardoor ik heel erg onzeker van werd en uiteindelijk op de middelbare een tijdje niet naar school ben gegaan.
Ik kwam met buikpijn thuis. En kon wel iedere keer huilen.
En ja ik ben en blijf onzeker maar ik sta voor altijd sterk in mijn schoenen en loop met een rechte rug en dat zal ik altijd mijn kinderen leren. Mensen die pesten zijn je vriendschap niet waard.
Maar deze moeder is er voor dr kinderen, en ze kunnen altijd bij mij terecht als er iets is, in mijn armen ben je voor altijd veilig!
Ik snap niet waarom er nooit over dit onderwerp word gepraat, maar soms moet het er wel uit.
Ik haat die pesterijen. En dit moet een keertje stoppen.